Elselien zingt 'daar aan de costa del sol'

(tingelingeling)
Jaa, dat is iets wat jullie gemist hebben. Een eens maar nooit meer vertoning. En het was nogal een vertoning hoor, poe poe nou nou he he. Donderdag hadden we weer een welkomstheting,maar dit keer was het een 'International Welcome for all tourism students', dus niet alleen voor de Erasmus, maar ook voor de masters en alle andere internationale studenten die nu op universiteit Ramon Llull studeren. De bedoeling was dat elke nationaliteit op alfabetische volgorde omgeroepen werd en iets over zichzelf en iets typisch van hun land moesten vertellen. Wij zijn met zo'n 30 Nederlanders, dus als wij dat allemaal één voor één zouden doen zou het nogal saai worden. Daarom hadden we woensdag een programma bedacht. Woensdagavond heeft Maaike een mooie grote kaart van Nederland getekend met alle steden aangetekend waar mensen studeren. Per stad vertelde één iemand één zin over die stad en stak iedereen uit die stad even zijn hand op. Ik mocht over Nijmegen vertellen, 'we claim to be the oldest city in Holland'. We moesten dus ook iets Nederlands doen en in plaats van één zinnetje bedachten we dat we een liedje gingen zingen. Een liedje dat gaat over verliefd worden in Spanje, wat wil je nog meer. Dus daar gingen we met z'n allen. 'Daar aan de Costa del Sol, tingelingeling etc..' Het publiek vond het geweldig dus we zijn geslaagd. En zelf vonden we het stiekem ook wel leuk hoor, maar alleen voor die ene keer. Tenminste wat mij betreft.
Vrijdag hadden we onze eerste les audiovisuele vorming, ontzettend gaaf. Volgende les moeten we een tv programma opnemen en laten zien en de 2 lessen daarna (de laatste twee) moeten we een videoclip van foto's van Barcelona maken. De docent is geweldig en liet ons allemaal filmbloopers zien. Heb nu al zin om daaraan te werken.
Vandaag ben ik met Vincent naar Montserrat gegaan. Dat is een monikkenklooster (nog in gebruik ook), 1 uurtje buiten de stad met de trein. Het zit midden in de bergen, dus moesten we met de kabelbaan omhoog. Montserrat was adembenemend mooi. We hebben een paar uur rondgelopen, gezeten, gekeken, en zijn betoverd. Toen we de kerk in liepen al helemaal. Zo gedetaileerd maar zó mooi en indrukwekkend. En tot onze verbazing en verrassing begonnen ze een kwartier nadat we daar zaten met een bruiloft, met allemaal toeristen erbij. Dat was echt indrukwekkend.
Het is zo raar want het zit echt midden in de rotsen, maar we hebben geleerd dat de legende gaat dat Engelen het eruit gezaagd hebben, wat ook terug te zien is in het teken van Montserrat. Vanuit daar kon je ook geweldige wandelingen door de bergen maken, en Vincent en ik, de gekste niet, besloten naar de hoogste bergtop te lopen, Sant Jeroni, op 1236 meter. Wat was dat mooi zeg. Niet te beschrijven en niet op foto's vast te leggen, maar wederom betoverend. Zo stil en zo fris en vogeltjes en groen en hagedisjes en wow. Echt wow. Ik zet wat foto's op mijn site maar die geven niet half het beeld weer van wat wij daar hebben gezien, betoverend.

Ja jullie lezen het goed, Elselien is dus helemaal dei berg opgeklommen op haar gympies en ok weer helemaal die berg afgedaald. Doet ze even he! Prachtig heb er geen spijt van, wel spierpijn maar dat is de kracht van het intensief bezig zijn.

Nu ga ik maar even foto's bijwerken en aan school werken, maar dit wilde ik jullie alvast vertellen.
De foto's staan dus op de website mijnalbum.nl, inloggen met elselien.s@hotmail.com en wachtwoord is welkom.

Adéu,

Elselien