Thuis zijn. Kou, grijs, en warmte.. 't is toch wat
Door: Elselien
Blijf op de hoogte en volg Elselien
23 December 2006 | Nederland, Den Dungen
Ja, ik ben weer thuis. Het avontuur is voorbij, het Nederlandse leventje pakt zich weer op. Maar, eerst nog even een update van de laatste dagen in Spanje, want ook die waren het vermelden waard.
Dinsdag hebben we, zoals gezegd, lekker warme chocolademelk gedronken op een terrasje. Daarna zijn we naar een tentoonstelling gegaan over Barcelona in de toekomst. Het was erg gaaf om te zien, vooral de mega grote luchtfoto van barcelona waarop we zelfs ons huis hebben kunnen vinden!
Woensdag hebben Elleke en ik ons voor de laatste keer helemaal kapot gewerkt in het fitnesscentrum, om vervolgens te ontspannen in de sauna. Dat hadden we wel verdiend, vonden wij. Daarna ben ik vast voorzichtig begonnen met mijn tas inpakken, iets wat gebeuren moet maar geen leuke bezigheid is. 's Avonds gaven we een eindfeest voor al onze klasgenoten die er nog waren, bijna iedereen dus. We begonnen vroeg, om 8 uur kwamen de eersten al binnendruppelen. Vooral voor Spaanse termen is dat Vroeg. Met een hoofdletter V. Onze Ierse huisgenote gaf ook een afscheidsfeest, dus kwam het erop neer dat we met zo'n 30 mensen in de huiskamer muziek luisterden, dansten, zongen, spelletjes speelden, kletsten, en vooral heel veel lol hadden. Heel veel. Totdat de eersten naar huis gingen en het steeds beter tot ons doordrong dat het nu voorbij was. En dat we een groot deel van deze mensen waarschijnlijk nooit meer zouden zien. De harde waarheid. Toch hebben we tot op de laatste gast gefeest, lol gemaakt en vooral zo min mogelijk aan afscheid nemen gedacht.
Donderdagochtend toen ik de kamer binnenliep herinnerde ik me weer dat het altijd vervelend is om binnen grote feesten te hebben. Een grote bende was het. Maar goed, even doorwerken en het was schoon. Gelukkig. Iedereen was erg moe en brak en slenterde maar wat door het huis. Ik ben nog even de stad in gegaan, om voor de laatste keer over de Ramblas te lopen, de laatste keer Columbus te zien, de laatste keer Barcelona. Voor nu. Ik was me er nog steeds niet helemaal bewust van. 's Avonds kwam dat pas. We gingen met ons vijven eten bij Maians, de laaste keer. We bestelden lekker veel tapas en maakten nog wat praatjes met de eigenaar, onze grote vriend, Inda. Hij wist dat we zouden komen en had dan ook een grote geheimzinnige lach op zijn gezicht toen hij ons vroeg of we nog een toetje wilden. We hoorden wat geheimzinnig gelach uit de keuken komen en even later kwam hij aan met chocolade vla, slagroom en m&m's in elk toetje. De kok kwam ook even kijken naar onze reactie, wij waren bij verrast. De vaste gasten aan de bar wilden ook zo'n toetje maar zij moesten het doen met de M&M's die over waren. Pech gehad. Het was heerlijk. toen we hem bedankten en weg wilden kwam hij achter zijn bar vandaan om ons allen nog te kussen en ook te bedanken en te zeggen dat we moeten bellen als we weer ooit in Barcelona komen. En dat zullen we doen. Zodra ik terug ga, want ik ga terug, ga ik daar eten. En genieten!
De thuiskomst was iets minder leuk, aangezien we te horen kregen van Luis, onze huisgenoot die tussen ons en onze huisbaas instaat, dat we onze borg alleen terug kregen als we de keuken schoon zouden maken. Nou is het zo dat de keuken ontzettend vies was, maar niks was van ons. Wij waren namelijk de enigen die de keuken wél altijd schoonmaakten en onze zooi opruimden. Ik werd dan ook ontzettend kwaad, het was 12 uur 's nachts en die hele keuken moest nog schoon, waarop Luis met woede de koelkastdeur dichtsmeet en naar zijn kamer liep. Een paar seconden later viel de koelkast deur eruit. Ik kwam niet meer bij van het lachen. We hebben de deur netjes rechtop gezet en niks gezegd tegen Luis. Vervolgens hebben we de hele keuken aan een grondige schoonmaakbeurt onderworpen, die borg wilden we toch wel graag terug eigenlijk stiekem, vooral ook omdat Luis zei dat de huisbaas om 7 uur 's ochtends langs zou komen. Nadat de keuken schoon was kregen we onze borg en konden we verder gaan met tas inpakken enzo. De volgende ochtend was ik wakker om 7 uur, maar geen huisbaas. Ook om 8 uur niet, en toen we weggingen om kwart over 9 nog niet. Chantage noemen ze dat, de macht vna de huisbaas. Het zou verboden moeten worden. maar ja, de hele staat van dat huis zou verboden moeten worden. In Spanje gaat dat allemaal net iets anders. We zijn weg, het is niet meer onze zorg en we hebben tenminste ons geld.
De reis ging goed, we waren mooi op tijd en hadden een goede vlucht met prachtig uitzicht over de besneeuwde bergtoppen.
De aankomst was koud, maar er was een warm onthaal dus dat compenseerde dan weer. En natuurlijk hebben we lekker frietjes gegeten met een kroket, daar had ik zó'n zin in!! Nu heb ik heerlijk geslapen in mijn eigen bedje, een heerlijk Nederlands ontbijt gehad en zit ik met een dikke trui mijn allerlaatste weblog te typen.
Het is voorbij, het avontuur is afgelopen. Ik ben blij dat ik weer thuis ben en iedereen weer zal zien, maar natuurlijk zal ik het gaan missen. Ik heb een ontzettend leuke tijd gehad in Barcelona, die ik nooit zal vergeten.
Ik wil ook jullie allemaal bedanken voor het lezen van de vele lange verhalen, de lieve mailtjes, smsjes en berichtjes.
Tot snel ziens,
veel liefs,
Elselien
Oh ja, ook even via deze weg, fijne feestdagen en gelukkig nieuwjaar. Dat is net zo makkelijk!
Dinsdag hebben we, zoals gezegd, lekker warme chocolademelk gedronken op een terrasje. Daarna zijn we naar een tentoonstelling gegaan over Barcelona in de toekomst. Het was erg gaaf om te zien, vooral de mega grote luchtfoto van barcelona waarop we zelfs ons huis hebben kunnen vinden!
Woensdag hebben Elleke en ik ons voor de laatste keer helemaal kapot gewerkt in het fitnesscentrum, om vervolgens te ontspannen in de sauna. Dat hadden we wel verdiend, vonden wij. Daarna ben ik vast voorzichtig begonnen met mijn tas inpakken, iets wat gebeuren moet maar geen leuke bezigheid is. 's Avonds gaven we een eindfeest voor al onze klasgenoten die er nog waren, bijna iedereen dus. We begonnen vroeg, om 8 uur kwamen de eersten al binnendruppelen. Vooral voor Spaanse termen is dat Vroeg. Met een hoofdletter V. Onze Ierse huisgenote gaf ook een afscheidsfeest, dus kwam het erop neer dat we met zo'n 30 mensen in de huiskamer muziek luisterden, dansten, zongen, spelletjes speelden, kletsten, en vooral heel veel lol hadden. Heel veel. Totdat de eersten naar huis gingen en het steeds beter tot ons doordrong dat het nu voorbij was. En dat we een groot deel van deze mensen waarschijnlijk nooit meer zouden zien. De harde waarheid. Toch hebben we tot op de laatste gast gefeest, lol gemaakt en vooral zo min mogelijk aan afscheid nemen gedacht.
Donderdagochtend toen ik de kamer binnenliep herinnerde ik me weer dat het altijd vervelend is om binnen grote feesten te hebben. Een grote bende was het. Maar goed, even doorwerken en het was schoon. Gelukkig. Iedereen was erg moe en brak en slenterde maar wat door het huis. Ik ben nog even de stad in gegaan, om voor de laatste keer over de Ramblas te lopen, de laatste keer Columbus te zien, de laatste keer Barcelona. Voor nu. Ik was me er nog steeds niet helemaal bewust van. 's Avonds kwam dat pas. We gingen met ons vijven eten bij Maians, de laaste keer. We bestelden lekker veel tapas en maakten nog wat praatjes met de eigenaar, onze grote vriend, Inda. Hij wist dat we zouden komen en had dan ook een grote geheimzinnige lach op zijn gezicht toen hij ons vroeg of we nog een toetje wilden. We hoorden wat geheimzinnig gelach uit de keuken komen en even later kwam hij aan met chocolade vla, slagroom en m&m's in elk toetje. De kok kwam ook even kijken naar onze reactie, wij waren bij verrast. De vaste gasten aan de bar wilden ook zo'n toetje maar zij moesten het doen met de M&M's die over waren. Pech gehad. Het was heerlijk. toen we hem bedankten en weg wilden kwam hij achter zijn bar vandaan om ons allen nog te kussen en ook te bedanken en te zeggen dat we moeten bellen als we weer ooit in Barcelona komen. En dat zullen we doen. Zodra ik terug ga, want ik ga terug, ga ik daar eten. En genieten!
De thuiskomst was iets minder leuk, aangezien we te horen kregen van Luis, onze huisgenoot die tussen ons en onze huisbaas instaat, dat we onze borg alleen terug kregen als we de keuken schoon zouden maken. Nou is het zo dat de keuken ontzettend vies was, maar niks was van ons. Wij waren namelijk de enigen die de keuken wél altijd schoonmaakten en onze zooi opruimden. Ik werd dan ook ontzettend kwaad, het was 12 uur 's nachts en die hele keuken moest nog schoon, waarop Luis met woede de koelkastdeur dichtsmeet en naar zijn kamer liep. Een paar seconden later viel de koelkast deur eruit. Ik kwam niet meer bij van het lachen. We hebben de deur netjes rechtop gezet en niks gezegd tegen Luis. Vervolgens hebben we de hele keuken aan een grondige schoonmaakbeurt onderworpen, die borg wilden we toch wel graag terug eigenlijk stiekem, vooral ook omdat Luis zei dat de huisbaas om 7 uur 's ochtends langs zou komen. Nadat de keuken schoon was kregen we onze borg en konden we verder gaan met tas inpakken enzo. De volgende ochtend was ik wakker om 7 uur, maar geen huisbaas. Ook om 8 uur niet, en toen we weggingen om kwart over 9 nog niet. Chantage noemen ze dat, de macht vna de huisbaas. Het zou verboden moeten worden. maar ja, de hele staat van dat huis zou verboden moeten worden. In Spanje gaat dat allemaal net iets anders. We zijn weg, het is niet meer onze zorg en we hebben tenminste ons geld.
De reis ging goed, we waren mooi op tijd en hadden een goede vlucht met prachtig uitzicht over de besneeuwde bergtoppen.
De aankomst was koud, maar er was een warm onthaal dus dat compenseerde dan weer. En natuurlijk hebben we lekker frietjes gegeten met een kroket, daar had ik zó'n zin in!! Nu heb ik heerlijk geslapen in mijn eigen bedje, een heerlijk Nederlands ontbijt gehad en zit ik met een dikke trui mijn allerlaatste weblog te typen.
Het is voorbij, het avontuur is afgelopen. Ik ben blij dat ik weer thuis ben en iedereen weer zal zien, maar natuurlijk zal ik het gaan missen. Ik heb een ontzettend leuke tijd gehad in Barcelona, die ik nooit zal vergeten.
Ik wil ook jullie allemaal bedanken voor het lezen van de vele lange verhalen, de lieve mailtjes, smsjes en berichtjes.
Tot snel ziens,
veel liefs,
Elselien
Oh ja, ook even via deze weg, fijne feestdagen en gelukkig nieuwjaar. Dat is net zo makkelijk!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
