Van droomstad tot rattenraces
Door: Elselien
Blijf op de hoogte en volg Elselien
16 Juli 2010 | Italië, Bologna
Twee weken verder en het voelt als een halve wereldreis. Ik heb een fantastische tijd in Kroatië gehad. Nieuwe vrienden gemaakt, nachten aan het strand doorgebracht, me door de lokale bewoners laten introduceren in het drankaanbod van de Kroatische likeur (aan te raden :) ) en overal zulke enorme fijne mensen, prachtige plaatsen en geweldige ervaringen gehad. Niet te beschrijven. Ik zou over Kroatië per dag een blog kunnen schrijven, maar dat zal ik jullie niet aandoen.
Ik heb Kroatië met pijn in mijn hart verlaten, en de barman van het laatste restaurantje waar ik was wist me bijna over te halen om nog te blijven. (Er is nog een bluesfestival! We hebben morgen live-muziek! Volgende week is er een bikersfestival!) Maar ik had een afspraak in Venetië. Ik moest weg. En achteraf is dat misschien maar goed ook anders zat ik daar nu nog.
In Venetië trof ik Eyal, een van mijn lieve vrienden uit Amsterdam, die zich had opgeofferd om Venetië met mij door te brengen. Als er één stad is die je niet in je eentje moet bezoeken, is het Venetië. En dat hebben we ervaren. Wat een wonderbaarlijke, geweldige, fantastische droomstad! Niet te geloven. Elk straatje dat je inloopt breng weer een nieuw prachtplaatje. De gondola’s zijn net zo echt als in de film en de gondolavaarders dragen echt gestreepte T-shirts en rieten hoedjes ( en vragen €80 voor een half uur, maar daar hebben we het niet over). Venetië was een droom. Alles leek gemaakt voor ons bezoek. Dan loop je een ongelofelijk mooi plein op, en net op het moment dat je bekomen bent van de eerste verbazing, begint er achter je een klein orkestje ‘what a wonderfull world’ te spelen. Valt je mond weer open. Of ’s avonds, als je een flesje wijn gaat drinken bij een kerk, die zelf al prachtig is, het uitzicht wat aan als een sprookje is, begint er achter je ook nog eens tango-muziek te spelen en drie stelletjes die tango dansen. Does it get any better?
Venetië was vol van dit soort prachtige toevalligheden die momenten die al geweldig mooi en onbeschrijfelijk waren, nog fantastischer maakten. Het was een droom, aan te raden voor iedereen en toch wel een must see. Ik had niet gedacht dat het na Kroatië beter kon worden, maar het doolhof van Venetië heeft het tegendeel bewezen. Zelfs na het WK, liepen we door de stad en waren er zo velen die ons nog wat steun toewensden, vol medeleven, het was prachtig.
Helaas niet tot op het allerlaatste moment, want toen kwam ik erachter dat ik mijn sleuteltje in het contact had laten zitten en mijn accu dus leeg had laten lopen. Smart-ass :).
Dat betekende maandag een bezoek aan de drie nabijgelegen garages, maar geen van drieën kon mij helpen. Gelukkig bedacht ik me, na anderhalf uur in de hitte gelopen te hebben, dat ik lid was van de ANWB en dat die mij in dit soort situaties konden helpen! Na twee uur kwam de auto-ambulance, sprong er een kleine ronde Italiaan uit de cabine, en een kwartiertje later stond mijn motor achterop. Daar gingen we. Met behulp van mijn woordenboek en handgebaren kon ik uitleggen wat het probleem was. We reden naar zijn garage en zes uur later werd mijn accu vervangen (was in een kwartiertje gebeurd, dat dan weer wel), en kon ik weg. Gelukkig waren er in de garage nog twee gestrande reizigers, Nederlanders, Bosschenaren. Wat is de wereld toch klein :).
Na Venetië was Bologna aan de beurt en ook hier heb ik een fantastische tijd gehad. Veel gezien, veel gelopen, motor gereden net als de Italianen. En dat is nog een uitdaging, dat is net als fietsers in Amsterdam, overal tussendoor, geen verkeersregels, ze creëren overal extra rijbanen voor zichzelf, het is net een soort rattenrace. Na even observeren deed ik mee en het ging me niet slecht af, heb maar één spiegel geraakt ;)! En tot slot heerlijke avonden in het hostel gehad met gitaren, zingende mensen en wijn. Het voelt als vakantie, het is ook vakantie, en ik mag nog heel, heel lang :)
Ik heb Kroatië met pijn in mijn hart verlaten, en de barman van het laatste restaurantje waar ik was wist me bijna over te halen om nog te blijven. (Er is nog een bluesfestival! We hebben morgen live-muziek! Volgende week is er een bikersfestival!) Maar ik had een afspraak in Venetië. Ik moest weg. En achteraf is dat misschien maar goed ook anders zat ik daar nu nog.
In Venetië trof ik Eyal, een van mijn lieve vrienden uit Amsterdam, die zich had opgeofferd om Venetië met mij door te brengen. Als er één stad is die je niet in je eentje moet bezoeken, is het Venetië. En dat hebben we ervaren. Wat een wonderbaarlijke, geweldige, fantastische droomstad! Niet te geloven. Elk straatje dat je inloopt breng weer een nieuw prachtplaatje. De gondola’s zijn net zo echt als in de film en de gondolavaarders dragen echt gestreepte T-shirts en rieten hoedjes ( en vragen €80 voor een half uur, maar daar hebben we het niet over). Venetië was een droom. Alles leek gemaakt voor ons bezoek. Dan loop je een ongelofelijk mooi plein op, en net op het moment dat je bekomen bent van de eerste verbazing, begint er achter je een klein orkestje ‘what a wonderfull world’ te spelen. Valt je mond weer open. Of ’s avonds, als je een flesje wijn gaat drinken bij een kerk, die zelf al prachtig is, het uitzicht wat aan als een sprookje is, begint er achter je ook nog eens tango-muziek te spelen en drie stelletjes die tango dansen. Does it get any better?
Venetië was vol van dit soort prachtige toevalligheden die momenten die al geweldig mooi en onbeschrijfelijk waren, nog fantastischer maakten. Het was een droom, aan te raden voor iedereen en toch wel een must see. Ik had niet gedacht dat het na Kroatië beter kon worden, maar het doolhof van Venetië heeft het tegendeel bewezen. Zelfs na het WK, liepen we door de stad en waren er zo velen die ons nog wat steun toewensden, vol medeleven, het was prachtig.
Helaas niet tot op het allerlaatste moment, want toen kwam ik erachter dat ik mijn sleuteltje in het contact had laten zitten en mijn accu dus leeg had laten lopen. Smart-ass :).
Dat betekende maandag een bezoek aan de drie nabijgelegen garages, maar geen van drieën kon mij helpen. Gelukkig bedacht ik me, na anderhalf uur in de hitte gelopen te hebben, dat ik lid was van de ANWB en dat die mij in dit soort situaties konden helpen! Na twee uur kwam de auto-ambulance, sprong er een kleine ronde Italiaan uit de cabine, en een kwartiertje later stond mijn motor achterop. Daar gingen we. Met behulp van mijn woordenboek en handgebaren kon ik uitleggen wat het probleem was. We reden naar zijn garage en zes uur later werd mijn accu vervangen (was in een kwartiertje gebeurd, dat dan weer wel), en kon ik weg. Gelukkig waren er in de garage nog twee gestrande reizigers, Nederlanders, Bosschenaren. Wat is de wereld toch klein :).
Na Venetië was Bologna aan de beurt en ook hier heb ik een fantastische tijd gehad. Veel gezien, veel gelopen, motor gereden net als de Italianen. En dat is nog een uitdaging, dat is net als fietsers in Amsterdam, overal tussendoor, geen verkeersregels, ze creëren overal extra rijbanen voor zichzelf, het is net een soort rattenrace. Na even observeren deed ik mee en het ging me niet slecht af, heb maar één spiegel geraakt ;)! En tot slot heerlijke avonden in het hostel gehad met gitaren, zingende mensen en wijn. Het voelt als vakantie, het is ook vakantie, en ik mag nog heel, heel lang :)
-
16 Juli 2010 - 12:22
Elleke:
Ooooow wat klinkt t toch allemaal leuk!!! (op die accu na dan) en jaaa...ik vond venetië ook echt heeel mooi!! ik heb ook zin om op vakantie te gaan...nog een paar weekjes!! en nu eerst maar eens de 4-daagse vieren hier!! Die jij helaas gaat missen... :( Veel plezier nog daar!! xx Ellie -
16 Juli 2010 - 14:16
Maaike:
Wat is dit weer een heerlijk verhaal. Je weet me van begin tot eind te boeien! Misschien een baan als verslaggever hierna ;-)? Ik dacht nog aan je toen Spanje wereldkampioen werd, of je daar misschien al zou zijn! Maar dat duurt dus nog even. Que se divierte! besito -
17 Juli 2010 - 06:30
Mourad:
De wereld is ook echt veel te klein. Samen gestrand zitten met Bosschenaren, haha. Kroatie is idd schitterend en nu ik jou zo hoor, wil ik zeker Venetie een keer doen.
Veel plezier nog xxx -
17 Juli 2010 - 07:39
Ronia:
Volgende week om deze tijd zitten je broeder en ik in Kroatie :) Dankzij al jou tips gaat dat vast helemaal te gek worden!
Kus, Roon. -
19 Juli 2010 - 08:25
Kristien:
lief zusje, wat doe je het goed daar, dat genieten... en heel leuk om te lezen, je schrijft fijn. Zal ik dan ook, ooit, met een mooie man, in venetie... wie weet! kus kus kus kus kus kus en een dikke vette omhelzing,
Kris -
19 Juli 2010 - 18:51
Rolo:
ik ben in sail amsteradm in augustes kom je dan langs aan boort, mis je. en geniet van je verhalen ik begrijp het kroatie gevoel ik ben ook verkocht...
tot snel x
na sail ben ik 2 maanden vrij... -
22 Juli 2010 - 11:16
Steffie:
Wat schrijf jij trouwens fijn! Het blijft altijd leuk om je verhalen te lezen!
Viel Spass nog!! -
23 Juli 2010 - 09:00
Wim:
Ha nichtje,
Alweer zo'n, van enthousiasme bijna uit elkaar spattend, verhaal. Erg leuk om jou zo volledig 'los' te lezen, dat doet mij goed. Blijf genieten van alles wat op je pad komt en hou, ook na al die wijntjes, je koppie erbij. Veel groetjes van je nonkel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
